Wildtracks Belize

Een nieuw avontuur is begonnen! Afgelopen maandag ben ik vertrokken naar Belize om daar 4 maanden vrijwilligerswerk te gaan doen bij Wildtracks, een rehabilitatiecentrum voor zeekoeien en apen (check hun facebook of wildtracks.org). Het was een lange reis, met een tussenstop in Oslo en in Fort Lauderdale (waar ik een nacht heb overnacht in een hotel) ben ik dinsdagmiddag lokale tijd aangekomen in Belize City. Het vliegtuig was wat vroeg, dus ik waagde de gok om direct naar de bushalte een kort ritje met de taxi verderop te gaan in de hoop de bus van 12.15 uur nog te halen. Ik moest namelijk nog ruim 3 uur met de bus voordat ik in Sarteneja aan zou komen, waar Wildtracks is gelocaliseerd.

Bij de bushalte ontmoette ik twee andere vrijwilligers, Vasco en Serline, die een paar dagen vrij hadden gehad om het land te ontdekken. De bus was nog niet gekomen, misschien was hij was verlaat. Helaas bleek de bus uiteindelijk helemaal niet meer te komen en kwam de volgende pas om 16.15 uur. Dat betkende dus 4 uur lang zitten langs een stoffige weg, op een stenen muurtje of op mijn koffer, in de tropische hitte van Belize.

De bus die uiteindelijk kwam, een oude Amerikaanse schoolbus maar dan licht blauw van kleur, bleek slechts naar Orange Walk (ongeveer halverwege) te gaan, waar we moesten overstappen op een andere bus. Gelukkig kwam die vrij vlot en konden we de reis voortzetten. Onderweg was er niet veel te zien en tegen het einde werd het donker en was het dus vrijwel onmogelijk om nog iets van de omgeving te zien.

Rond half 8 kwamen we aan in Sarteneja, waar we met de auto werden opgehaald en naar Wildtracks werden gebracht. Het was etenstijd, dus ik kon gelijk aanschuiven.

De groep vrijwilligers is veel groter dan ik had verwacht, bijna 20 man in totaal.

Een aantal namen kreeg ik mee, maar iedereen herinnerde zich hun eerste avond hier en wist dat ik alleen maar verlangde naar een douche en bed en dat de rest van de introducties de volgende dag wel zouden komen.

Ik werd naar mijn cabana geleid zodat ik eindelijk lekker kon douchen (wel wat primitief, het is feitelijk gewoon een kraan op douchehoogte) en kon gaan slapen.

De volgende ochtend kon ik het rustig aan doen, pas na het ontbijt zou de oriëntatie beginnen. Deze kreeg ik samen met Garreth en Jackie en bestond uit een powerpoint presentatie door Alysia (wie verantwoordelijk is voor de apen en de vrijwilligers) over Wildtracks in het algemeen en het werk met de apen. Daarna kregen we een korte rondleiding bij de verblijven voor de apen en kregen we de presentatie over de zeekoeien. Vervolgens hadden we tijd voor onszelf tot de lunch. Even na de lunch, om 14 uur, vervolgden we de oriëntatie bij de voedingsronde voor de apen. Aangezien er ruim 50 apen zijn en maar 5 zeekoeien zijn er meer mensen nodig voor de verzorging van de apen. Dit betekent dat ik de eerste maand vooral zal gaan werken bij de apen en zodra er dan weer plek is in het zeekoeienteam ik daar deel van zal gaan uitmaken.

De voedingsrondes voor de apen zijn elke dag om 6.30, 10, 14 en 16 uur. Allereerst snijden we met zijn allen het fruit voor de apen (er zitten hier zowel howler monkeys als spider monkeys) en verdelen dit over de voerbakken. Sommige apen krijgen nog een spuit met melk dus ook dat moet worden klaargemaakt. Zodra alles klaar is verzamelen we de bakken voor de dieren waar we aan toegewezen zijn en pakken we de takken met bladeren die de dieren ook nog krijgen.

Samen met Garreth verzorg ik het trio Annie, Molly en Anerie (Annie is het makkelijkst te herkennen aangezien ze een deel van haar staart mist, voor Moly en Anerie hadden we wat meer tijd nodig, maar inmiddels kunnen we ze wel uit elkaar halen, hoewel het soms nog wel lastig is. Alle howlers zijn namelijk zwart met een zwart gezicht en zien er vrijwel hetzelfde uit) en het duo Joe en Brea (dit is makkelijk want de ene is een mannetje en de andere een vrouwtje, een behoorlijk duidelijk verschil).

Deze aapjes zitten allen in de pre-release fase. Op dit moment zitten ze nog wel in een afgesloten verblijf, maar deze staat in een omheind deel met wat bebossing waar ze kunnen leren vrij te leven. Waarschijnlijk mag het trio vanaf volgende week uit de kooi, maar eerst moeten we de tropische storm of mogelijk orkaan afwachten die vermoedelijk deze kant uit komt ergens in de komende dagen...

Tijdens de oriëntatie maakte ik echter de fout om gewoon in mijn top, korte broek en op mijn flipflops naar de aapjes te gaan. Dat heb ik geweten want binnen nou en niks zat ik onder de muggenbulten... Alysia ging met ons mee en vertelde ons wat te doen: voerbakken verwisselen, takken ophangen en oude, dorre verwijderen en poep en fruit wat op de grond is gevallen opscheppen. Het trio krijgt daarbij bij elke voerbeurt elk nog 2 spuiten met melk, die we met de hand geven. Meestal pakken de aapjes op dat moment even je hand vast als steun, superschattig. Op sommige momenten hebben ze zelfs even de gekke vijf minuten en klimmen ze over je heen. Dit mag op dit moment nog omdat ze pas net in dit verblijf zitten en ze nog wat social support nodig hebben, maar het is de bedoeling dat dit steeds minder wordt in voorbereiding op hun vrijlating.

Overigens komen de meeste apen die bij Wildtracks worden aangeboden uit de dierenhandel. Het zijn in beslag genomen of afgestane dieren die als huisdier werden gehouden. In vele gevallen zijn het nog maar babies die eigenlijk nog helemaal niet zonder moeder kunnen en daardoor veelal ondervoed zijn (door verkeerde voeding) en gedragsproblemen hebben.

Tussen het voeren en onze eigen eettijden door heb ik de tijd aan mezelf. Vaak ga ik ergens zitten om wat te lezen, soms zijn er andere taken die uitgevoerd moeten worden (zoals het wassen van de papayas, alle vruchten zitten hier namelijk flink onder de pesticiden en dat is uiteraard niet gezond voor de dieren) of, zoals vandaag, kan ik een "Hope swim" doen en dat is het beste wat er is. Hope is een baby zeekoe die sinds vorig jaar bij Wildtracks is. Ze is binnengebracht na een tropische storm waarna ze gescheiden is geraakt van haar moeder en in een poeltje landinwaarts is gevonden als een klein hoopje. Inmiddels doet ze het goed maar heeft ze nog flink wat verzorging nodig omdat ze eigenlijk nog gewoon bij haar moeder had moeten wezen. Ze krijgt dus regelmatig de fles en er moet meerdere keren op een dag met haar gezwommen worden om sterker te worden maar ook voor social support. Dit houdt in dat je echt bij haar in het bassin gaat om heen en weer te zwemmen en ze achter, onder of naast je zwemt. Daarbij probeert ze touwtjes van bikini's of kleding te grjipen of houdt ze met haar vinnen je been vast. Vandaag was mijn eerste keer met Hope en het was fantastisch. Toen het na een half uur weer tijd was om uit het bad te gaan vonden we dit allebei jammer, ze bleef me vasthouden bij de rand van het bad. Het was dan ook erg moeilijk om echt het water uit te gaan, dus ik hoop ergens komende dagen weer te kunnen gaan zwemmen (maar ja, dat wil iedereen wel...).

Verder zal ik in de komende tijd waarschijnlijk ook nog een "Odds & Sods" toebedeeld krijgen. Dit zijn de overige dieren die hier in de opvang zitten (sommigen permanent omdat ze niet uitgezet kunnen woden). Denk daarbij aan peccari's, wasberen, ocelot, etc.

De voorzieningen zijn hier verder erg beperkt. Wildtracks ligt enorm afgelegen dus er is geen internet, stroom gaat via zonne-energie en dus moeten we spaarzaam zijn, net als met het water om te douchen (dit kan namelijk nog wel eens opraken, dus moeten we zogenaamde "army showers" nemen: nat maken, water uit, inzepen, afspoelen). Voor intrnet kunnen we naar Sarteneja, een goede 30 minuten lopen, waar we bij een restaurantje of een internetcafé gebruik kunnen maken van de wifi. Dit maakt het wat lastiger om regelmatig contact te houden met het thuisfront en verhalen te plaatsen, maar ik ga mijn best doen. Overigens is tot nu toe bijna elke dag hetzelfde, dus hebben jullie nu een aardig idee van hoe mijn dagen eruit zien.