Dag Leslie en dag Sri Lanka

De tijd in Sri Lanka is weer voorbij en man, wat is dat snel gedaan. De 2 weken zijn voorbij gevlogen, maar het voelt ook alsof we al weken weg zijn geweest. We hebben eigenlijk vrijwel alles gedaan wat op ons lijstje stond en hebben een geweldige tijd gehad.

Ik was gebleven bij woensdag. ’s Morgens in Tangalle lekker ontbeten bij onze vriend Wilson, een oud mannetje (80+) die nog elke dag werkt bij hotel Blue Horizon. Een hele vriendelijke, aandoenlijke man die de sfeer van het restaurantje van het hotel bepaald. Hij had de dag ervoor al aangegeven wel nog even met ons op de foto te willen, dus na het ontbijt even een korte fotosessie gehouden. Na het inpakken terug naar dit hotel, want hier zou de tuktuk ons op komen halen. Met 2 grote backpacks en 2 meiden was het wat krap (tas in de nek, later tussen ons in, dat zat comfortabeler) maar goed te doen. De rit duurde ongeveer 1.5 uur en wat was het fijn om niet in een taxi te zitten. Lekker de zon op je lijf, wind in je haar en in de drukkere gebieden de uitlaatgassen om in te ademen (ok, dat laatste was minder).

In Mirissa hadden we nog geen overnachting geboekt, maar we hadden wel vast gekeken. De plek waar we wilden was vol, maar Mirissa is behoorlijk toeristisch dus we hoefden niet lang te zoeken. De tweede plek vonden we eigenlijk te duur, maar de tuktukchauffeur wist de hoteleigenaresse ervan te overtuigen dat we voor een lagere prijs konden overnachten. Super!

Gelijk maar naar Raja and the Whales gegaan, het bedrijf waar we de volgende dag mee wilden whale watchen, om er zeker van te zijn dat we er nog bij konden. Ze hadden nog plek, dus dat was mooi en een hele geruststelling (het whale watchen was immers dé reden om naar Mirissa te komen en voor Leslie eigenlijk dé reden om naar Sri Lanka te gaan, aangezien hier de blauwe vinvis voorkomt).

Vervolgens even geshopt bij de plaatselijke souvenirwinkel, extra korte broek is wel fijn bij deze temperaturen. Op het strand was het happy hour inmiddels aangebroken, dus daar hebben wij fijn gebruik van gemaakt. Heerlijk zitten op het strand, kijken naar de zee en vooral de andere mensen onder het genot van een cocktail of 3… Ook nog eens lekker gegeten, dus de middag/avond was wat ons betreft perfect.

Donderdag weer eens vroeg op, om 6.15 werden we door een tuktuk opgehaald om naar de haven te gaan voor de whale watch. Omdat de Indische oceaan nogal ruw kan zijn hadden we uit voorzorg al een pilletje tegen zeeziekte ingenomen, waardoor we hier geen last van hebben gehad. Sterker nog, de deining op het water, de temperatuur en het vroege opstaan maakte dat ik mijn ogen niet open kon houden (net als bijna iedereen op de boot, behalve Leslie). Hoewel was aangegeven dat de kans dat we een blauwe vinvis zouden zien zo’n 90-95% was, gingen er uren voorbij zonder ook maar iets van een walvis of ander zeezoogdier te zien. Alleen de vliegende vissen vlogen af en toe voorbij. Maar toen, uit het niks kregen we ineens het bericht dat er een blauwe vinvis was gespot. Nog net zagen we in de verte zijn staart uit het water steken. Gauw die kant op, want hij zou zo’n 5-10 minuten onder water blijven. En ja hoor, ong. 10 minuten later zagen we water opspuiten door de blowhole. Wauw wat is zo’n vinvis groot! Het is dan ook niet voor niks het grootste dier ter wereld (bovendien ook groter dan de grootste dinosaurus). Het lastige was nog om een goede foto van zijn staart te maken, want als hij eenmaal weer ging duiken was hij ook zo verdwenen. Probeer dan maar eens met je ingezoomde camera op de golven net dat in beeld te krijgen en te houden en dan ook nog op het goede moment te klikken. De eerste paar keer lukte het niet zo goed, ook omdat we er telkens goed voor stonden op het moment dat de walvis net gespot was, maar dan de boot gedraaid werd waardoor we juist net niet goed stonden. Uiteindelijk lukte het bij keer 3 en 4 wel, deels ook omdat een groot deel van de groep inmiddels wel klaar was met foto’s maken. Wij stonden nu helemaal vooraan en doordat de walvis ook nog eens heel dichtbij was konden we het supergoed zien én een mooie foto maken.

Tussen de duiken door had hij ook nog even gepoept, dus deze roodoranje drollen werden verzameld zodat het geanalyseerd kan worden voor verder onderzoek. Nooit gedacht ooit nog eens walvispoep te zien (en er ook nog eens foto’s van te maken…).

Na het zien van de walvis was het tijd om terug te gaan naar de haven. Onderweg nog een korte tussenstop want er was een parend stelletje zeeschildpadden gespot.

Uiteindelijk dus 1 blauwe vinvis, 2 dolfijnen, 2 zeeschildpadden en een heleboel vliegende vissen gezien. Prima score J

De rest van de middag hebben we op het strand doorgebracht. Ook nog even gezwommen, maar de onderstroom is hier echt heel gevaarlijk. Op een gegeven moment werden we er echt in meegesleurd en kwamen de hoge golven steeds sneller op elkaar, waardoor het heel lastig was om er weer uit te komen. Gelukkig lukte het zelf om er weer uit te komen, maar anders was er in ieder geval strandwacht aanwezig. ’s Avonds weer bij hetzelfde tentje gegeten en nog wat cocktails gedronken, het is ten slotte vakantie.

Vrijdag stond de rit naar Unawatuna op de planning, de laatste stop voordat we weer terug zouden keren naar Negombo. Eerst even ontbeten op het strand, daarna weer met de tuktuk op pad. Dit was een betere route, minder verkeer en daardoor minder uitlaatgassen om in te ademen. Onderweg ook nog de stilt fishermen gezien; deze vissers staan op een paal in het water te vissen, een traditie die op elke nieuwe generatie wordt overgedragen.

Eenmaal aangekomen in Unawatuna konden we het hotel nog niet in, maar we hadden een leuk winkeltje tegenover gezien, dus zijn we daar even geweest. Even het een en ander gepast en uiteindelijk een shirtje op maat laten maken, die ik ’s avonds kon ophalen. Alleen al dat passen had ons redelijk oververhit, dus even in het café bijkomen met een lekker koud drankje.

’s Middags zijn we met de tuktuk naar Galle gegaan, o.a. om bij het Nederlandse fort te kijken. Verder ook door de leuke straatjes gelopen, echt een Europees sfeertje hier. Heerlijk ijsje gegeten. Ik had inmiddels wat zonneallergie op mijn benen, iets wat de restauranteigenaar volgens mij nog nooit had gezien, want ik kreeg meteen een natte handdoek met ijs en werd binnen neergezet. Gelukkig hielp de verkoeling goed.

’s Avonds vaste prik eten en wat drinken op het strand, lekker niks meer hoeven.

Zaterdag met de tuktuk naar Jungle Beach, een heel mooi klein strand omgeven door jungle (inclusief apen, reptielen, junglebos). Het ligt in een soort baaitje, waardoor we eindelijk eens normaal konden zwemmen. Het was weekend dus er waren veel locals die ook lekker aan het chillen waren en muziek aan het maken waren. Leuke sfeer!

Rond de middag wel weer terug naar de stad gegaan, want echt iets om te eten hadden ze daar niet (ten minste, als je geen zit had in rijst). De sessie daar op het strand verder voortgezet, in een soort hutje compleet met matras. Dat was nog wel even prima vertoeven.

’s Avonds heerlijk gegeten bij het vegetarische restaurant dat door de Lonely Planet was aangeraden. Helaas was het de dag ervoor gesloten, want het had geen straf geweest om hier vaker te eten.

We hadden bedacht om zondag met de trein vanuit Unawatuna naar Colombo te gaan, maar toen we gingen ontbijten spraken we een Engelsman die een taxi had geregeld om hem naar Negombo te brengen. Voor een kop koffie en een gebakje konden we mee rijden. Dat gemak stond ons wel aan, dus zijn we op zijn aanbod in gegaan. De rit was relaxed op de muziekkeuze van de chauffeur na. Wat was ik blij om die auto uit te zijn!

Even wat bij ons hotel rondgehangen en daarna de rest van de middag bij een strandtentje gezeten. Negombo vonden we de eerste ronde al niet echt aantrekkelijk, dus we hadden ook nu niet echt de behoefte om het verder te ontdekken. Zo aan het strand zitten was prima, goed gegeten en een mooie zonsondergang op onze laatste avond samen in Sri Lanka.

Maandag was een moeilijke dag, we wisten dat het er aan zat te komen, maar nu gingen onze wegen toch echt scheiden. Slecht geslapen, ook door het vele lawaai van de kraaien die naast het raam leken te zitten.

Tegen 10 uur zijn we met de tuktuk naar het vliegveld gegaan, ik ging mee om Leslie uit te zwaaien, mijn vlucht ging pas ’s avonds laat dus ik ging daarna terug naar Negombo om daar nog wat rond te hangen. Op het vliegveld kwam het afscheid sneller dan verwacht, want je moest eigenlijk direct al langs een controlepost. Normaal gesproken trokken we al veel aandacht, 2 blonde meiden, maar 2 huilende blonde meiden nog meer…

Met lood in mijn schoenen en een knoop in mn maag terug naar Negombo, waar ik op het strand heb gezeten. In m’n eentje nog meer aanspraak dan toen we nog met z’n tweeën waren. Ik heb ongeveer elke strandverkoper langs gehad, allemaal met dezelfde souvenirs en dezelfde vragen. De dag duurde lang maar uiteindelijk was het ook voor mij tijd om naar het vliegveld te gaan.

En zo kwam er een einde aan onze fantastische tijd samen in Sri Lanka, een prachtig land met een mooie cultuur, natuur en wildlife.