Melbourne

De laatste stop in Australië, nog even een paar dagen doorbrengen met Cathryn. In de loop van de zaterdagmiddag (29 mei) kwam ik aan op het vliegveld. Brrr, het temperatuurverschil met de meer noordelijke gebieden van Australië was goed te merken, de winter begon hier echt aan te breken.

Met de Skybus ging ik naar het centrum, waar ik werd opgehaald door Cath. We reden naar een restaurantje in de buurt van haar huis om onder het genot van lekker eten te beginnen aan de bijkletsmarathon waar dit weekend voornamelijk uit bestond.

De volgende ochtend deden we het lekker rustig aan. We bedachten een plan voor wat we allemaal wilden doen deze paar dagen en trokken er daarna op uit, een kort ritje met de trein naar het centrum om te shoppen. Ik wilde graag terug naar de Queen Victoria’s Market om nog wat souvenirs te scoren (ik was hier eerder ook al met Stephanie geweest) en nog even rond te kijken. Daarna zijn we naar de Arcades gegaan, een ouder deel van de stad met ouderwets ogende winkeltjes (stijl jaren ’30), die een meer Europees karakter hebben.

Bij het bezoekerscentrum haalden we nog wat informatie op over onze bestemmingen van de volgende dagen, waarna we doorliepen naar de Botanical Garden en de Shrine of Remembrance (een monument voor de oorlogen). Inmiddels werd het donker en kouder, dus lang hebben we niet gelopen. Wel nog even de mooie skyline van Melbourne bekeken, waarna we weer naar huis gingen en een lekker avondje binnen op de bank hadden.

Maandag stonden we wat vlotter op, want we hadden een lange rit voor de boeg. We hadden namelijk besloten om naar Philip Island te gaan, want hoewel ik hier al met Stephanie geweest was hadden we een klein beetje hoop dat we vanaf hier walvissen zouden kunnen zien. We hadden een prachtige dag uitgekozen, het was koud maar de zon scheen volop. Onze eerste stop was bij de top van het eiland, bij de Nobbies, wat onze beste kans zou zijn voor het spotten van de migrerende walvissen. Helaas zouden de walvistours pas vanaf juni starten, dus moesten we het zelf vanaf het land proberen. We volgden de korte wandelroute en genoten van het uitzicht terwijl we tevergeefs het water afspeurden op zoek naar een walvis.

We besloten door te rijden naar een ander uitkijkpunt. Onderweg zagen we wel enkele kangoeroes. Ook bij Pyramid Lookout zagen we geen walvissen, wel nog meer kangoeroes.

Tot slot wilden we nog een wandeling langs het strand doen, maar inmiddels begon de zon achter de wolken te verdwijnen, het harder te waaien en het hoogtij te worden, dus keerden we gauw weer om. Extra factor in die beslissing was dat we toch al de hele tijd omkeken omdat het mooie uitzicht achter ons leek te liggen.

We reden terug naar Melbourne en deden bij de wijk St. Kilda bij het tentje Milk the Cow een kaasproeverij. We kregen 3 verschillende soorten kaas om te proberen, met lekkere crackers en fruitbrood en onder het genot van een drankje. Thuis aten we nog een taartje en keken wat televisie voordat we moe maar voldaan naar bed gingen.

Dinsdag was alweer onze laatste dag, de tijd ging snel voorbij. Gelukkig hadden we een leuke laatste dag gepland: een bezoek aan het Healesville Wildlife Park. Helaas zat het weer vandaag minder mee, grijs, grauw en nat.

De voornaamste reden dat we hier naartoe waren gekomen was de platypus (vogelbekdier) die ik nog niet had gezien en ze hier (weliswaar in gevangenschap) hadden. Dat was dan gelijk ook onze eerste bestemming in het park, maar onderweg dwaalden we even af bij de koala’s en echidnas.

De vogelbekdieren zaten in mooie verblijven en waren superactief, hartstikke leuk! Wat zijn het grappige diertjes om te zien.

Na de vogelbekdieren liepen we naar de wombats, die allemaal lagen te slapen, en de Tasmaanse duivels die iets actiever waren. Onderweg keken we nog bij het verblijf met de nachtdiertjes, waar allerlei soorten possums, bandicoots en Rudy de bilby gehouden worden. Rudy werd net gevoerd in een box buiten het verblijf, dus haar konden we heel goed bekijken. (Een bilby is een soort uit de kluiten gewassen muis met enorme oren, vergelijkbaar met een chinchilla maar dan met lange snuit en puntige oren en kortharige staart.)

We keerden terug naar de koala’s om hier nog wat langer te kijken. Ze hadden net eten gehad dus waren iets actiever, koala’s slapen namelijk 20 uur per dag dus heel veel actie zie je normaal gesproken niet. Vervolgens door naar de kangoeroes en wallaby’s en naar het Wildlife Hospital. Hier hadden we geluk: op het moment dat wij er (als enige 2) kwamen werd er net een 8 maanden oude wombat met de fles gevoerd en lag er een koala onder narcose voor een gebitsinspectie, wat we via de webcam konden volgen.

We vervolgden onze route door het park via de wallaby’s, vogelbekdieren, reptielen en dingo’s. Het werd inmiddels al wat ater en vooral natter dus besloten we weer op huis aan te gaan.

Thuis mijn tas opnieuw ingepakt, tv gekeken en nog wat foto’s uitgezocht.

Op woensdag al voor 3 uur ’s morgens op. Cath bracht me weer naar het centrum, waar we afscheid namen en ik de Skybus terug naar het vliegveld nam. Het was nu echt tijd geworden om afscheid te nemen van Australië en te starten aan mijn laatste tripje van mijn reis: Fiji.