Jesuba Myanmar

Bedankt Myanmar, voor de mooie tijd die ik hier in dit bijzondere land heb mogen beleven. Morgenochtend vertrek ik richting vliegveld, om aan het begin van de middag in 2 uur naar Vietnam te vliegen voor het volgende onderdeel van mijn avontuur.

Dinsdagmiddag ben ik uiteindelijk best nog even op pad geweest om het indrukwekkende Bagan met de honderden tempels uit de 11e-13e eeuw te verkennen. Een andere richting op met de E-bike, dus ook andere tempels gezien. Veel met oude tekeningen van boeddha’s, waar bij sommige tempels echt moeite gedaan wordt om deze te behouden.

Op aanraden van een local een tempel naast het monsterlijke hotel (landschapsvervuiling eerste klas) beklommen om vanaf daar de zonsondergang te bekijken. Een stuk minder druk dan de vorige dag, maar wel weer heel mooi.

Woensdag moest ik om 7 uur klaar staan bij het hostel, want dan zou de bus me komen halen. Het minibusje kwam uiteindelijk om 7.40 uur, pikte her en der nog wat mensen op en leverde wat spullen af, om vervolgens om 8.15 weer bij mijn hotel voor de deur te staan… Fijn, ik had dus nog een uurtje langer op mijn bed kunnen blijven liggen…

In een behoorlijk tempo (hoezo slecht wegdek en bochtige bergwegen?) reden we naar Kalaw, waar ik blij was het busje uit te kunnen. Tijdens de rit ontmoette ik Scotty, de Nieuw-Zeelander uit Australië, die net als ik de trekking van Kalaw naar Inle Lake wilde doen. Na te hebben ingecheckt in onze accommodaties zijn we dus samen in het plaatsje naar een touroperator gegaan, Ever Smile, om daar de trekking te regelen. We kozen voor de 2 dagen-1 nacht trekking, waarbij we met een taxi bij het beginpunt zouden worden afgezet, 2 dagen met een gids in groepsverband zouden gaan lopen (in totaal ongeveer 40 km), het laatste stuk over het meer zouden varen, onze bagage naar onze volgende accommodatie gebracht zou worden, ergens zouden overnachten en al ons eten inbegrepen zou zitten, allemaal voor nog geen €25!

Na dit te hebben geregeld hebben we nog wat door het schattige plaatsje gelopen en vervolgens wat gegeten bij een Nepalees restaurant, waar we nog leuk hebben gekletst met een stel Zwitsers.

Daarna terug naar mijn fijne hotel in de bergen van de Vlaamse Marc, waar ik heerlijk warm kon douchen en het lekkerste bed van heel Myanmar voor me klaar stond.

Donderdag begon de dag goed met een heel lekker ontbijtje, dat schattig was gepresenteerd in een soort camping-pannensetje (geen idee hoe zo’n ding heet) met 3 verdiepingen: 1 verdieping met rijst, 1 met vers brood, plakje kaas en zelfgemaakte jam en 1 verdieping met zelfgemaakt bananenbrood. Nog een banaan bovenop en normale thee en het feest was compleet!

Tijdens het ontbijt bleken de 2 stelletjes die ook in het hotel verbleven met hetzelfde bedrijf op trekking te gaan. Samen gewacht tot we werden opgehaald door de taxi/tuktuk. Bij het bedrijf was het een behoorlijke drukte, er zouden meerdere groepen starten. Uiteindelijk kwam ik terecht in een groep van 13, met Scotty, Jen&Alex uit Australië, 2 Duitsers, 2 Thai en 5 Libanezen. Met dezelfde taxi/tuktuk naar het startpunt van de trek gebracht, waar we rond een uur of 10 op pad gingen. De eerste dag zouden we ongeveer 20 kilometer lopen langs verschillende dorpjes van verschillend stammen. Een mooie route door de rijst- en tarwevelden naar de chili-velden. Veel van de chilipepers waren geoogst en lagen op de grond te drogen, waardoor je grote rode vlakken in de omgeving zag. Heel mooi om te zien.

Eerste stop was een Pa-O dorp, waar de (oudere) vrouwen in het zwart gekleed zijn en een doek op hun hoofd dragen. We dronken thee in het huisje van een oud vrouwtje, dat ondertussen druk tassen en sjaals aan het weven was, weer leuk souvenirtje. Na de thee zijn we langs de chili en sesamvelden verder gewandeld naar het dorp waar we gingen lunchen. Heerlijk gegeten, waarna iedereen een beetje een after-dinner-dipje had. Er waren 2 routes die naar het dorp waar we zouden overnachten leidden, 1 bij de rivier (die waarschijnlijk modderig was) en 1 door bos met nog wat oude tempels. We kozen voor de 2e route en al snel zagen we een groepje oude stupa’s (weetje: het verschil tussen een stupa en een pagode is dat je een pagode in kunt en een stupa niet), met 1 gouden er tussen.

De hoeveelheid bos viel wat tegen, maar het was een leuke agrarische route, met veel rijstvelden en een bergachtig landschap. Leuk ook om de mensen aan het werk te zien, veelal op de ouderwetse manier: met de hand of met behulp van koeien die de ploeg voorttrekken.

Rond half 6 kwamen we in het dorpje waar we gingen overnachten in een gebouwtje bij een soort kantine. Matjes op de grond, niet heel luxe maar beter dan verwacht. Alleen aan de koude-emmer-douche heb ik me niet gewaagd… In het donker op een hurktoilet buiten was al uitdaging genoeg….

Opnieuw heerlijk gegeten en met z’n allen nog wat gedronken en even bij het kampvuur gezeten, voordat iedereen al rond een uurtje of 20 zijn bed op zocht.

Vrijdag stonden we rond 7 uur op, want om 8 uur gingen we weer op pad. Zoals verwacht niet al te best geslapen op mijn harde bedje met de geluiden van mijn kamergenoten (de Duitsers lagen beneden maar hadden behoorlijk gedronken, hun gesnurk was boven, ondanks oordoppen, nog te horen). Vandaag stond nog 4.5 uur lopen op de planning. We gingen eerst kijken bij het klooster in het dorp, waar hutjes gemaakt van bamboe en hooi rondom het klooster stonden waar monniken konden slapen. Leuk om te zien.

Vervolgens zijn we weer via een mooie route door de bergen en langs de tarwevelden (geen chili vandaag) richting Inle Lake gelopen. Best nog een inspannende route, ookal was het grotendeels bergafwaarts, vooral omdat het pad smal en onregelmatig was.

Rond half 1 kwamen we inderdaad aan bij het dorpje dat aan de rivier die uitmondt in het meer. Hier hebben we opnieuw heerlijk gegeten (de avocadosalade hier is zo ontzettend lekker!). Na de lunch nam onze lieve gids afscheid van ons, zij ging met een motorbike terug naar Kalaw en wij werden over 2 bootjes verdeeld om in ongeveer een uur naar Nyaung Shwe aan de andere kant van het meer te gaan. Een mooie tocht over het water, wel in de brandende zon. Al veel dorpjes op palen, floating gardens en balancerende vissers gezien.

Eenmaal aangekomen in het dorp moest ik nog 20 minuten lopen naar mijn hostel, waar ik eindelijk kon douchen.

’s Avonds afgesproken met Scotty, Jen&Alex en hun vrienden die ook in Myanmar waren. Eerst wat gaan drinken en daarna lekker en gezellig gegeten. Geslaagd einde van een geslaagde tocht!

Zaterdag gingen Scotty, Jen, Alex en ik een Birmese kookles volgen, samen met nog een aantal anderen. Om 9 uur moesten we bij de markt zijn, waar we inkopen gingen doen voor het eten. Kruiden, groenten, fruit, vlees, vis, kip, tassen, longyis, gewone kleding, souvenirs, alles is er te koop. Leuk om te zien, maar al die dode dieren die daar zonder koeling, met vliegen en vol in de zon liggen waren minder… Nadat de inkopen gedaan waren gingen we per tuktuk naar de “school” waar we les kregen, een overdekte buitenkeuken in de voortuin van onze leraren. We zouden verschillende starters en hoofdgerechten gaan maken, dus we mochten ons verdelen. Als voorgerecht heb ik onion dumplings gemaakt en als hoofdgerecht pumpkin curry. Superleuk om te doen en vooral heel lekker om daarna op te eten.

Nadat de kookles voorbij was gingen we allemaal even onze eigen weg, om om 17 uur weer af te spreken. Het was immers oudjaarsavond, wel zo gezellig om die met z’n allen door te brengen. We gingen eerst bij de wijnboerderij naar de zonsondergang kijken en een wijnproeverij doen (ik hou al niet zo van wijn, maar wat ik van de anderen begreep waren deze wijntjes ook niet echt heel goed). We hadden om 20 uur gereserveerd om te eten, dus in de tussentijd zijn we nog naar een ander tentje gegaan om daar nog wat te drinken en een voorafje te eten. Ze hadden hier heerlijke starters, dus tegen de tijd dat we bij het restaurant aan kwamen had ik niet echt trek meer.

Er bleek ook iets mis te zijn gegaan met onze reservering, want hier wisten ze niet dat we zouden komen. Na ongeveer een half uur kreeg Jen een telefoon in haar hand met aan de lijn de mensen die vroegen waar we bleven. Wat bleek, het hotel had het verkeerde ding gebeld ’s morgens en vervolgens de tuktukchauffeur wel naar dit restaurant gestuurd. Ai, dat was balen, vooral omdat ze bij restaurant 1 inkopen voor ons hadden gedaan en wij al bij restaurant 2 hadden besteld en ze al aan het koken waren… En dit het restaurant was waar we wilden eten… Beetje vervelend dus, maar niks meer aan te doen.

Na het eten terug naar het plaatsje gegaan, om bij het hotel van de Australische vrienden nog wat te drinken en het vuurwerk op te halen. Even voor 12 naar buiten gegaan. Ze hadden er helemaal zin in, want in Australië mag je zelf geen vuurwerk afsteken. Het was dus een hele ervaring voor ze om de 2 Romeinse kaarsen af te vuren. HAPPY NEW YEAR!

Om kwart over 12 waren we uitgefeest, want iedereen was moe.

Zondag had ik met Scotty afgesproken om een boottocht over Inle Lake te maken. Tijdens de wandeling naar het haventje kwamen we 2 van de Zwitsers tegen die we in Kalaw bij het restaurant hadden ontmoet. Zij wilden ook de boottocht maken, dus konden we mooi een bootje delen. Uiteindelijk voor 5000 kyat p.p., ongeveer €3,50 een hele dag gevaren. Eerst over het meer, waar we weer bij de balancerende vissers keken, en daarna naar de floating gardens waar tomaten werden verbouwd. Toen via een dorpje op palen naar een lotus- en zijdeweverij, waar we een rondleiding kregen (en je natuurlijk in de winkel kon kijken). Vervolgens door naar de sigarenfabriek, waar 4 vrouwen/meisjes sigaren aan het rollen waren, en naar een tempel geweest en toen lekker geluncht. Na het eten naar de zilversmid waar zilver werd gewonnen om vervolgens sieraden van te maken. Daarna via de rivier naar een andere tempel, waar honderden stupa’s stonden. Heel mooi om te zien, maar ik zat inmiddels een beetje in tijdnood want ik moest op tijd terug zijn in het plaatsje voor mijn bus terug naar Yangon. Kort bezoekje dus en toen in een uur teruggevaren, gauw naar het hostel gelopen (waar zijn die tuktuks als je ze nodig hebt) en toen naar het busstation, waar ik natuurlijk op tijd was en ook nog een half uur extra moest wachten tot de bus daadwerkelijk vertrok.

En ik zeg bus, maar het was meer een rijdende koelkast. De airco stond zo hoog dat iedereen gelijk onder zijn of haar dekentje kroop, maar dat was nog niet warm genoeg. Bibberend van de kou en met Killer Karaoke Thailand op het scherm was slapen nogal lastig, hoewel het me wel even gelukt is (of ik ben door de kou mijn bewustzijn even verloren, dat is ook nog een optie). Bij de stop rond middernacht heeft waarschijnlijk zo’n beetje iedereen gevraagd of de airco alsjeblieft uit mocht, want dat gebeurde en eindelijk werd het wat warmer in de bus en gelukkig nog een beetje kunnen slapen.

Om half 6 ’s morgens kwamen we aan op het busstation van Yangon, waar ik samen met iemand uit de bus een taxi deelde om naar mijn hostel te komen. Het was inmiddels 7 uur, maar ik kon pas om 14 uur mijn kamer in. Dat was even balen, maar ik kon gelukkig wel douchen.

Dan maar de Circle Line gaan doen met de trein, die me zo’n 3 uur zou moeten vermaken. Een bezienswaardigheid voor mij en wederom vormde ik zelf ook een bezienswaardigheid in de coupé. Helaas was ik wel in de verkeerde gestapt, want na een bepaald station ging hij weer terug. Uitgestapt en gevraagd bij het loket, de trein die over een uur zou komen zou wel een rondje maken. Prima, in de zon gewacht, ik had mijn dagboekje meegenomen dus kon mooi even bijwerken. Na een uur kwam de volgende trein, die inderdaad verder ging dan de vorige. Alleen ging hij niet naar het station dat ik verwacht had als ik keek naar het kaartje in de trein. Volgens mijn buurman ging hij wel terug naar Yangon, dus zou wel goed zijn. Hij kreeg gelijk, alleen het rondje maakte de trein niet, hij ging weer dezelfde route terug. Nou ja, ik had inmiddels leuk contact met de conducteur, die me van eten kwam voorzien en me naar de voorste coupé leidde om foto’s te maken. Al met al best een leuke tijd in de trein, gewoon mensen kijken en me verwonderen over al het eten waar mensen mee aan kwamen (zou wat zijn als ze in de NS met kwarteleitjes, gekookte maïskolven, fruit en dergelijke langs zouden komen).

Het was inmiddels ook al 16 uur geweest, dus ik kon mooi mijn kamer in. Rest van de dag met foto’s bezig geweest en nog wat gegeten en op tijd naar bed gegaan.

Gisteren lekker rustig aan gedaan. Ik was redelijk vroeg wakker door mijn Chinese kamergenoot die nogal luidruchtig was, dus eerst even ontbeten, lekker in pyjama want ik had nog geen zin om te douchen. Daarna tot 12 uur op bed foto’s uitgezocht en uitzending gemist gekeken, heerlijk. Om 12 uur kwamen ze de kamer schoonmaken, dus toen toch maar gaan douchen. ’s Middags wat in de stad rondgelopen, ik heb zowaar een modern warenhuis gevonden! Vervolgens nog naar de Bogyoke markt geweest om even naar de souvenirtjes te kijken, maar ze waren al aan het opruimen. Vervolgens een frietje bij de KFC in het warenhuis gegeten (jaja, een fastfoodketen) en daarna nog een lekkere chocoladeshake voor toe.

Vandaag mijn laatste volle dag in Myanmar, nog steeds in Yangon. Achteraf had ik misschien of eerder het land moeten verlaten of het einde wat anders in moeten delen, want zo veel dagen in Yangon zijn niet echt nodig. Ik had eerst nog gedacht om de plannen wat te wijzigen en naar de Golden Rock te gaan, maar dat betekende weer 2x 5 uur in de bus en een dure overnachting (de hostels daar zijn al vrij prijzig en voor echt mooi zicht op de rock moet je hem bij zonsopgang- of ondergang zien, wat alleen kan als je voor $120 een kamer neemt in een duur hotel op de top) om naar een rots te kijken waar je als vrouw ook niet al te dichtbij in de buurt mag komen…. Uiteindelijk dus besloten om dit niet te doen, wat op zich een goede keuze is geweest maar waardoor ik wel veel tijd in Yangon over hield. Ik dacht dat het leuk was om hier 4 januari mee te maken, Onafhankelijkheidsdag voor Myanmar. Alleen wordt er eigenlijk niks gedaan, het schijnt dat er in het verleden weleens een optocht is geweest, maar nu was er eigenlijk niks.

Na het ontbijt ben ik naar het Kandawgyi Lake gelopen, waar veel Birmezen waren. Via de boardwalk kun je langs het meer lopen, maar de staat waarin deze boardwalk verkeerd is twijfelachtig. Veel losse planken, gaten, planken waar een X op staat… Het heeft betere tijden gekend. Wel veel vriendelijke glimlachende mensen. Toen ik even ging zitten was er één meisje stoer genoeg om op me af te komen om te vragen om en selfie en al gauw werd ik omring door zo’n 20-30 jongeren die allemaal op de foto wilden. Ik heb zelf ook een selfie weten te scoren, maar jammer genoeg geen foto van het hele tafereel.

Na het park weer teruggelopen naar het hostel. Het was broeierig warm buiten dus lekker de koelte van binnen opgezocht. Zo meteen even wat eten en mijn tas inpakken en dan ben ik klaar voor het volgende avontuur: Vietnam!